პასუხი მწერალ გურამ ქართველიშვილს

მთელი ჩემი საქმიანობა იმას ემსახურებოდა ახალგაზრდებო, რომ თქვენთვის, სოროსის განათლების სისტემის გადამგვარებელ სკოლებზე მიბარებულებისთვის ოდნავ მაინც შემომებრუნებინა აზროვნება ქართული ფასეულობებისკენ. ამ საქმის კეთებას უმძიმეს ანტიქართულ სახელმწიფოებრივ რეჟიმში ვახერხებდი ყოველგვარი პირადულის დათმობისა და გაწირვის ფასად. ახლა კი როდესაც წამოზრდილებს გიყურებთ, ვხედავ რომ ვერაფერი შევძელი. ჩემი ნაცოდვილარები უფროსი თაობებისთვისაა მისაღები ვიდრე თქვენთვის. დღეს მლანძღავთ, ათას ბრუნვაში იხსენიებთ აუგად ჩემ სახელს და ჩემზე დიდი მტერი არავინ გგონიათ. ეს ალბათ მოსალოდნელიც იყო რადგან მარტო კაცის გარჯა ამ ტოტალურ ანტიქართულ გარემოში ზღვაში წვეთია. ამიტომაც ვარ თქვენთვის ასეთი უცხო სხეული. ვერ ვიტყვი რომ ის რაც ვაკეთე არ ღირდა კეთებად, მაგრამ რადგან ამან შედეგი ვერ მოიტანა, ის მაინც მრჩება სანუგეშოდ, რომ უფლის, სამშობლოს და წინაპრების წინაშე მაინც მართალი ვარ. თქვენ სოროსმა გაგზარდათ და როგორც არ უნდა ამტკიცოთ თქვენი პატრიოტობა, ქართველობის აჩრდილსაც აღარ წარმოადგენთ ამ ქვეყნის საუბედუროდ. ახლა ამასაც მტრობად ჩამითვლით რადგან ის რაც ჩემშია ვერასდროს გახდება თქვენი, ხოლო რაც თქვენზე დაწერა ამ ანტისახელმწიფოებრივმა განათლების სისტემამ ვერასდროს გახდება ჩემი. ყველაზე მეტად თაობებს შორის გაჩენილი აზროვნების უფსკრულის მეშინოდა, მაგრამ ვერ მოვერიე მარტოკაცი, რომელსაც არავინ მიწყობდა ხელს ამ ქვეყანაში, ორიოდე დროებითი მოხალისეს და ოჯახის გარდა. ამიტომ გირჩევთ, რომ სანამ ქართველობაზე და პატრიოტობაზე დადებთ თავს, გარედან შეხედეთ საკუთარ მდგომარეობას, რომელიც ცოტა არ იყოს სასაცილოდ გამოიყურება, რადგან ანტიქართული აზროვნების ნაქართველარი ვერასდროს შეძლებს საქართველოს მესვეურობას. ნუ მიწყენთ ამ პირდაპირობას, რადგან ასეთ სიმართლეს თქვენ არავინ გეტყვით ჩემისთანა თავზეხელაღებული ,,დონ კიხოტის” გარდა. წინ მთელი ცხოვრება გაქვთ და რომელიმე ასაკში მაინც მიხვდება ზოგიერთი თქვენგანი, რომ მართალი ვიყავი როცა ამ წერილს ვწერდი. იხარეთ, ღმერთმა ისე გატაროთ როგორც ამ დამცირებულ ქვეყანას ჭირდება თქვენგან მესვეურობა. ეგებ მოხდეს სასწაული და შეძლოთ. დიდხანს იცოცხლეთ…

გურამ ქართველიშვილი