ქართული, მხოლოდ ქართული გზა !
ქვეყნის გადარჩენის სხვა გზა არ არსებობს – ქვეყანა ერის ბუნებიდან გამომდინარე უნდა იმართებოდეს!
მეცნიერთა ჯგუფის მიმართვა ხალხს, ხელისუფლებას, ოპოზიციურ პარტიებს, მედიას, არასამთავრობო სექტრს
ჩვენ ვემიჯნებით ყოველგვარ დაპირისპირებას და პოლიტიკური სიძულვილით სავსე, პოლიტიკურ სამთავროებად დაყოფილ ქვეყანაში საქმიანობის მთავარ მიმართულებად მოქმედებათა ჰარმონიზაციას მივიჩნევთ და ამასვე ვუსურვებდით ქვეყნის ხელისუფლებას, ოპოზიციას, მედიასა და არასამთავრობო ორგანიზაციებს. ეს, მართლაც, საშური საქმეა. დაპირისპირება სუსტების მოგონილია, თანამშრომლობის ჰარმონიზაცია – მხოლოდ ძლიერთ ხელეწიფებათ.
პოზიცია
„ეროვნული თანხმობის პარლამენტის“ შექმნის აუცილებლობის შესახებ და მისი შექმნის კონცეფცია
I . ზოგადი დასკვნები
ჩვენ, მეცნიერები, ექსპერტები, პოლიტიკოსები, საზოგადოების სხვადასხვა ჯგუფის წარმომადგენლები, რომელთა დიდი ნაწილი, ჯერ კიდევ 2006 წელს ვიდექით ეროვნული ყრილობის მოწვევის აუცილებლობის სათავეებთან, შევიკრიბეთ და მეცნიერთა ფართო წრეების, საზოგადო მოღვაწეების წარმომადგენელთა მონაწილეობით დავიწყეთ ქვეყნის პოტენციალის, ქვეყანაში არსებული მდგომარეობის შესწავლა და იმ კონკრეტული პროგრამის შემუშავება, რომელიც საშუალებას მოგვცემს მაქსიმალურად გამოვიყენოთ ქვეყნის უდიდესი პოტენციალი.
ორწლიანი მუშაობის შედეგად:
ჩვენ დავასკვენით _ ქვეყნის დამოუკიდებელი არსებობის 25-მა წელმა არ მოგვცა ის შედეგი, რომელიც ყველასთვის სასურველი იყო. ნათელია, რომ საქართველო კატასტროფულად აგვიანებს, გახდეს სტაბილური სახელმწიფო, დღემდე არსებულმა ვერც ერთმა ხელისუფლებამ ვერ შეძლო ქვეყნის პოტენციალის 10 პროცენტზე მეტის ამოქმედება, ქვეყნის გარეთ, ჩვენ გამუდმებით ან საომარ მდგომარეობაში, ან წინასაომარ მდგომარეობაში ვართ, ქვეყნის შიგნით – ხელისუფლების განდევნისათვის მუდმივ ბრძოლაში, რისი პრეცედენტიც დამოუკიდებლობის აღდგენის პირველსავე ეტაპზე შევქმენით.
ჩვენ მივაქციეთ ყურადღება კიდევ ერთ მძიმე შედეგს: ერთი მხრივ, ერი, რომელიც ყველა ცივილიზებულ სახელმწიფოში ერთადერთი სუვერენია, ვერაფრით გახდა ქვეყნის პატრონი, მეორე მხრივ, საზოგადოებამ ვერაფრით ვერ შეიძინა სამოქალაქო ღირსებისა და სამოქალაქო პროტესტის გრძნობა.
ჩვენ დავრწმუნდით, რომ არ შეიძლება, ქვეყნის ბედს ერთპიროვნულად განსაზღვრავდნენ პარტიული ლიდერები, რომლებმაც სამწუხაროდ, ვერ შეძლეს ამაღლებულიყვნენ ვიწროპარტიულ და ვიწროჯგუფურ ინტერესებზე.
ჩვენ ვაღიარეთ ისიც, რომ ამ ყველაფერში ჩვენი ბრალიცაა, პირველ რიგში – ინტელექტუალური ადამიანებისა, რომლებიც დიდი ხანია, განერიდნენ პოლიტიკას და ამით ყველა სხვას მისცეს საშუალება, პოლიტიკაში გაქცეულიყო.
ჩვენ არ მოგვწონს გზა, რომლითაც ქვეყანა 25 წლის განმავლობაში მიდის. დარწმუნებული ვართ, რომ საჭიროა სისტემური გარდაქმნები, ვინაიდან უკვე დაგროვდა მომაკვდინებელ საფრთხეთა მთელი კომპლექსი, რომელშიც შედის არამხოლოდ ტერიტორიული მთლიანობის დაკარგვა. ჩვენ სერიოზულად გვაფიქრებს, რომ სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის მიღების შემდგომ, თანდათან ვკარგავთ ეროვნულ დამოუკიდებლობას.
ჩვენ შევთანხმდით, რომ ყველას მივესალმებით, ვინც კანონიერების საფუძველზე აპირებს ხელისუფლებაში მოსვლას, ვადიანი თუ ვადამდელი არჩევნების გზით. ჩვენ ერთსულოვანნი ვართ იმაშიც, რომ არჩევნებს არ შეიძლება წარმართავდეს ქვეყანაში ამჟამად მოქმედი კანონი, რომელსაც ყოველი ახალი ხელისუფლება თითქოს აუმჯობესებს, მაგრამ როგორც დრო ადასტურებს – ირგებს საკუთარ თავზე და ეს ყოველივე უაზროს ხდის არჩევნებში მონაწილეობას.
სწორედ ამის შედეგია ამომრჩეველთა უკვე კატასტროფულად დაბალი აქტივობა. საარჩევნო სისტემის რეფორმა აუცილებელია, რათა წარმატებით დაგვირგვინდეს ახალი საქართველოს – ნამდვილად დემოკრატიული, ეროვნული, ქრისტიანული სახელმწიფოს მშენებლობის პროცესი.
ჩვენ ვხედავთ იმასაც, რომ ქვეყნის წინაშე არსებული ურთულესი ამოცანების განხორციელებას მხოლოდ ხელისუფლება ან მხოლოდ პოლიტიკოსები ვერ შეძლებენ. დღეს ავანსცენაზე ის ადამიანები უნდა გამოვიდნენ, ვისი მეთოდიცაა მეცნიერული, სისტემური მიდგომა, მათ შორის რეფორმებისა და გარდაქმნების მიმართ. მოსახლეობის აბსოლუტურ უმრავლესობას მიაჩნია, რომ ამ 25 წლის მანძილზე ხელისუფლებისათვის ბრძოლის ქუჩის პოლიტიკამ დაანაგვიანა პოლიტიკური პარტიებიც და ხელისუფლებაც, რომ პოლიტიკურ პარტიებს მიღმა, საქართველოს დღევანდელი რთული მდგომარეობისათვის სწორად მოაზროვნე გაცილებით მეტი პოლიტიკოსია, ვინემ არენაზე მყოფ პოლიტიკურ პარტიებში.
ჩვენ არასწორად მივიჩნევთ არჩევნების წინ პარტიების გაერთიანების 25-წლიან პრაქტიკას და მიგვაჩნია, რომ პარტიები უნდა ერთიანდებოდნენ არა არჩევნებისთვის, არამედ არჩევნების შედეგების მიხედვით _ პარლამენტში უმრავლესობის შესაქმნელად, ისე როგორც ეს ხდება დემოკრატიულ მსოფლიოში.
ჩვენ გვინდა ყველას ვუთხრათ: უნდა დამთავრდეს ანონიმური და ერთპიროვნული გადაწყვეტილებებისა და მოქმედებების დრო და დაიწყოს სოლიდარული მოძრაობა ქვეყნის გადასარჩენად. ეს მით უმეტეს საჭიროა დღეს, როდესაც არნახულად გაიზარდა გარე ძალების ზემოქმედება ქვეყანაში მიმდინარე პროცესებზე, როცა გარედან, როგორც ფინანსური, ასევე პოლიტიკური, არნახული მხარდაჭერა აქვს იმ ძალებს, რომლებიც გამოირჩევიან ყალბი ეროვნული პათოსით, დემოკრატიის თამაშით, სოციალური დემაგოგიით, პოლიტიკური კორუფციით.
მომავლის საქართველოსათვის აუცილებლად მიგვაჩნია, დაინერგოს პრინციპი: ქვეყანას მართავს ხელისუფლება – ხელისუფლებას მართავს საზოგადოება – საზოგადოებას მართავს ინტელექტი და ზნეობა.
- II. დღევანდელობის კონკრეტული შეფასებები:
(ჩვენ სრულად ვეთანხმებით „ქართული ერთობის დარბაზის“ ანალიტიკურ კვლევას და შეფასებებს)
- გრძელდება ქვეყნის პარტიულ სამთავროებად დაყოფა, გრძელდება მეგობრობით და პირადი ერთგულებით ხალხის შერჩევა, გრძელდება დაპირისპირება პოლიტიკაშიც და პოლიტიკის გარეთაც, წარმოუდგენელი ტემპებით მიმდინარეობს ინტელიგენციის გაპარტიულება; განათლების, მედიცინის, სპორტის პოლიტიზება; პოლიტიკით გამდიდრებულთა და ბიზნესინტერესების მქონე ფულიანთა გაპოლიტიკოსება; ჯარის და, საერთოდ, ადმინისტრაციული ორგანოების წარმომადგენელთა, ასევე არაქართული მოსახლეობით კომპაქტურად დასახლებული რეგიონების ამომრჩეველთა ერთ პოლიტიკურ ხმად გადაქცევა.
- დამანგრეველია პოლიტიკური მანიით შეპყრობილთა სურვილი, პოლიტიკურ პროცესებში ჩართონ ქართული მართლმადიდებელი ეკლესია.
- ჩვენ ვცხოვრობთ ქვეყანაში, სადაც როგორც ჩანს, მეცენატობა პოლიტიკური დივიდენდებისთვის გამოიყენება.
დამაფიქრებელია, რომ:
ვლაპარაკობთ ერთობაზე, როდესაც გამოუყენებელია უდიდესი ინტელექტუალური პოტენციალი, არსებული როგორც ქვეყნის შიგნით, ასევე ქვეყნის გარეთ.
ვლაპარაკობთ ერთობაზე და ამ დროს, პრაქტიკულად იგნორირებულია ქვეყნის გარეთ მცხოვრებ ადამიანთა პოლიტიკური პოზიცია. არადა, ისინი ამომრჩეველთა თითქმის 60%-ს შეადგენენ. სამწუხაროდ, არ იქნა გაზიარებული ჩვენი პოზიცია, დემოკრატიული ევროპის მსგავსად, პარლამენტში წევრები აერჩია ქვეყნის გარეთ მაცხოვრებლებსაც.
ვლაპარაკობთ ერთობაზე და ამ დროს, პრაქტიკულად იგნორირებულია სახელმწიფო კაცების, კულტურის, ხელოვნების, მეცნიერების მოღვაწეთა პოზიცია ქვეყნის პოლიტიკურ ცხოვრებაში… ისინი წლების განმავლობაში ვერ ახერხებენ ხელისუფლების მაღალი ეშელონების წარმომადგენლებთან არათუ შეხვედრას, არამედ მათთვის ხმის მიწვდენას.
ვლაპარაკობთ ერთობაზე და ხალხს ვეძებთ მხოლოდ საკუთარ გარემოცვაში და ვეძებთ არა ქვეყნისადმი ერთგულების, არამედ პირადი ერთგულების პრინციპით.
ვლაპარაკობთ ერთობაზე და პარტიები დავყავით კვალიფიციურებად და არაკვალიფიციურებად… 25- წლიანმა გამოცდილებამ გვიჩვენა, რომ ხელისუფლებას ვინც აწყობს, ეხმარება ყველაფრით: ხალხის ფულით დაწყებული, სახელისუფლებო რესურსით დამთავრებული. ვინც არ მოსწონს, ებრძვის ყველა ფორმით და ცდილობს მათ გამარგინალებას. დამაფიქრებელია „ქართული ოცნების“ ცალკეულ ლიდერთა მხარდამჭერი განცხადებები კოალიციაში შემავალი პარტიების და თქვენ წარმოიდგინეთ, დაშლილი „ნაციონალური მოძრაობის“ უკვე პოლიტიკური სუბიექტების მიმართ, ხელისუფლების წარმომადგენელთა და განსაკუთრებით, საინფორმაციო საშუალებების მიერ მთავარ ოპოზიციურ ძალად „ნაციონალების“ წარმოჩენა, დანარჩენების, განსაკუთრებით კი ეროვნული განწყობის პოლიტიკური ძალების იგნორირებით.
ვლაპარაკობთ ერთობაზე და ვებრძვით პრესისა და ტელევიზიის თავისუფლებას. ჩვენ ეროვნულ სირცხვილად მიგვაჩნია, რომ ქვეყნის ძირითადი ტელევიზიებისა და მასობრივი ინფორმაციის სხვა საშუალებების უკან დგანან პოლიტიკური პარტიები, პოლიტიკოსები, პოლიტიკით გამდიდრებულნი. რეალობა ადასტურებს, რომ პრაქტიკულად არ არსებობს პოლიტიკური გავლენისაგან თავისუფალი რეგიონული ტელევიზია თუ მედიასაშუალება.
ვლაპარაკობთ ერთობაზე და მთელი საინფორმაციო სივრცე, მეტიც, საზოგადოებრივი ურთიერთობის ყველა სფერო გაჯერებულია სიძულვილის ენით, აგრესიით, ურთიერთზიზღით, განსხვავებული პოზიციის პოლიტიკოსებსა და მათი გუნდების მიმართ. პოლიტიკოსების, ნაცვლად ერთმანეთთან საუბრისა, ერთმანეთზე ვლაპარაკობთ.
ვლაპარაკობთ ერთობაზე და პოლიტიკური ლიდერები ხელისუფლებაში თუ ხელისუფლების გარეთ გაცილებით მეტად აფასებენ პარტიიდან პარტიაში მორბენალთ, პირდაპირ ვთქვათ, მოღალატეებს. დღეს ღალატი პოლიტიკური დივიდენდების მოპოვების ერთ-ერთ მთავარ მექანიზმად იქცა. მრავალპარტიული პარლამენტის ნაცვლად , უკანასკნელი 15-20 წლის მანძილზე ჩვენ ვიღებთ არა მრავალპარტიულ პარლამენტს, არამედ მრავალპარტიულ პარლამენტარებს.
ასეთია რეალობა, რეალობა, რომელიც მკვეთრად განსხვავდება „ნაციონალების“ მმართველობის პერიოდისაგან . ჩვენ ამას ვაფასებთ, მაგრამ წინა ხელისუფლებაზე უკეთესი არ ნიშნავს იმ ხელისუფლებას, რომელსაც იმსახურებს საქართველო და ქვეყნის მოსახლეობა. არც ხელისუფალთა ის დაჟინებული ხაზგასმა გვაიმედებს – რაც შეგვიძლია, ვაკეთებთო. ყველას გასაგონად კიდევ ერთხელ ვამბობთ: საჭიროა ხელისუფლება, რომელიც ქვეყნის შესაძლებლობის მაქსიმუმზე იმუშავებს .
III. კოჰაბიტაცია თუ ეროვნული ერთობა
ეროვნული თანხმობა ეს არის სრულიად საპირისპირო, ვინემ დღეს არსებული პარლამენტის მიერ დაკანონებული კოჰაბიტაცია. ეროვნული თანხმობის უპირველესი მიზანი სამართლიანობაა. ხაზს ვუსვამთ, სამართლიანობა და არა სამართალი. სამართლიანობა ზნეობრივისა და სამართლებრივის ერთობლიობაა, ზნეობრივის პრიმატით. კოჰაბიტაცია – ეს არის ზნეობრივის უგულებელყოფა და სამართლებრივი კომპრომისი.
როცა ჩვენ ვფიქრობთ „ეროვნული თანხმობის პარლამენტზე“ სამართლიანობის გზით, ეს უპირველესად, ნიშნავს:
- ხალხმა დაიბრუნოს პოლიტიკოსების მიერ მისთვის წართმეული ქვეყანა.
- შეცდომად და დანაშაულად შეფასდეს 1991 წლის შეიარაღებული დაპირისპირება და ე.წ. „ვარდების რევოლუცია“.
- გასამართლდეს დღემდე არსებული ყველა რეჟიმი, „ნაციონალურის“ ჩათვლით.
- ქვეყანაში იყოს არა ე.წ. ბელადებისა და ფულიანთა ძალაუფლება, არამედ ნიჭის ძალაუფლება.
- გარანტირებული იქნას: სიცოცხლის უფლება, განათლების უფლება, სიტყვის თავისუფლება, საკუთრების უფლება, მისწრაფება უკეთესი ცხოვრებისაკენ.
- დღეს არსებული ბრძოლა არსებობისათვის, შეიცვალოს საკუთარ შესაძლებლობათა რეალიზაციით.
ეს ფუნდამენტური საკითხები დასტურია იმისა, რომ ეროვნული თანხმობა და კოჰაბიტაცია თვისობრივად არსებითად განსხვავებული მოვლენებია. პირველი – აღმშენებელი, მეორე – დამანგრეველი.
აქვე ვამბობთ:
სამართლიანობა ვერ იქნება, თუ ამ არჩევნებზე ყველა პოლიტიკურ პარტიას არ ექნება ერთნაირი სასტარტო მოედანი. სასტარტოს შემთხვევით არ ვამბობთ. ჩვენი აზრით, ბატონი ბიძინა ივანიშვილის მთავარი პოლიტიკური მიღწევა არის ის, რომ საქართველოში პირველად ხდება, როცა პარტიები არჩევნებზე მიდიან დამოუკიდებლად, ყოველგვარი კოალიციების გარეშე, ანუ ისე, როგორც ეს ხდება ევროპაში, მსოფლიოს ყველა დემოკრატიულ ქვეყანაში.
არც სამართლიანობა და არც ერთობა იქნება, თუ ძველმოდურად გავაგრძელებთ სახელმწიფო კაცების, მოღვაწეების, წარმატებული ბიზნესმენების ნებით, ხათრით თუ იძულებით პარლამენტში შეყვანას. ეს არც ერთ დემოკრატიულ ქვეყანაში არ ხდება და მათი შეურაცხყოფა უფროა, ვინემ დაფასება. დავაკვირდეთ, პარლამენტში შესული ხელოვნებისა და სპორტის ცნობილი მოღვაწეები ღირებულ პარლამენტარებად ვერ ჩამოყალიბდნენ, ხელოვნებამ და სპორტმა კი ამით ბევრი დაკარგა. ვხედავთ, როგორ ძლიერდება ხალხში ნეგატიური დამოკიდებულება პარლამენტში შესულ ბიზნესმენთა მიმართაც.
ერთობა არის იმ ქვეყანაში, სადაც არის ნიჭის ძალაუფლება, სადაც პატივს მიაგებენ ძლიერს და იცავენ სუსტს, სადაც მასწავლებელი, ინტელექტუალური სფეროს წარმომადგენლები და მეწარმე ჰყავთ ხელისგულზე და ფეხქვეშ ეგებიან, უვლიან და ეფერებიან ბავშვს, ახალგაზრდობას.
ერთობა არის იქ, სადაც გაცნობიერებული აქვთ ბიბლიური სიბრძნე: მთავარში – ერთობა, სადავოში – თავისუფლება, მაგრამ ყველაფერში _ სიყვარული.
სწორედ ამიტომ ჩვენ ვამბობთ:
ჩვენ შეიძლება ბევრი რამით განვსხვავდებოდეთ ერთმანეთისგან: ასაკით, მსოფლმხედველობით, მრწამსით, ეროვნული კუთვნილებით, სოციალური მდგომარეობით, პოლიტიკური პოზიციით,… მაგრამ მთავარში, სამშობლოში, გვაქვს ერთობა და ერთნი ვართ იმაში, რომ ჩვენი მოქმედების საფუძველი სიყვარულია.
IV სამომავლოდ… რა გვინდა ჩვენ და რას ვითხოვთ ხელისუფლებისა და მომავალი პარლამენტისაგან
უპირველესი და უმთავრესი:
დასაძლევია დღევანდელობის რამდენიმე, განსაკუთრებით ოთხი უმძიმესი პრობლემა: პირველი – მმართველი პოლიტიკური ძალის თვითკმაყოფილება; მეორე – ოპოზიციის უკვე გამარგინალებასთან მიახლოებული გაბოროტება.; მესამე – საზოგადოების ინდიფერენტულობა, ანუ საზოგადოებაში თითქმის ყველა უბედურების “მერე რა” – თი გამართლების განწყობა და მეოთხე – საზოგადოების ერთი ნაწილის არჩევნებზე არმისვლით ტრაბახი (დემოკრატიული სამყაროს გამოცდილება ადასტურებს, რომ სწორედ მათ მოჰყავთ ცუდი მთავრობა, ვინც არჩევნებზე საკუთარი ხმის უფლებას არ იყენებს).
განსაკუთრებული მომავლის საქართველოსთვის :
რამდენიმე თვის წინ, ქართული ინტელექტუალური განძთსაცავის უპირველეს ციტადელში – მეცნიერებათა აკადემიაში, ჩვენ დავადასტურეთ სამების საკათედრო ტაძარში წარმოთქმული სიტყვა: – „შევკრათ გათითოკაცებული სიკეთე, ბოროტების სიყვარულით დასამარცხებლად“ და შემდგომი განვითარება მივეცით „ქართული ერთობის დარბაზის“ მიერ 2015 წლის 8 თებერვალს, დავით აღმაშენებლის დღეს, გელათის აკადემიის ისტორიულ კედლებში მიღებულ ზოგადქართულ დოკუმენტს, „მოქმედების მანიფესტს“ – „ერთი სამშობლო, ერთიანი ერი , გაერთიანებული სახელმწიფო“, რაც პრაქტიკულად არის ქართველთა და საქართველოს შვილთა, ჩვენს ნამდვილ უცხოელ მეგობართა საუკუნეობრივი ოცნება, ქართული ნაციონალური იდეა –გაერთიანებული საქართველო და სამშობლოსათვის ერთსულოვნებით შეკრული ხალხი.
მომავლის საქართველოსთვის გვესახება ოთხი პრიორიტეტული მიმართულება:
პირველი – განათლება და მეცნიერებაა სახელმწიფოს საძირკვლის უპირველესი ქვაკუთხედი. ჩვენი წევრი და მეგობარი მეცნიერები დიდი ხანია მუშაობენ ამ პრობლემაზე ;
მეორე – მეწარმეობის დაცვის გარეშე, არ არსებობს ეკონომიკის მდგრადი განვითარების ელემენტარული იმედიც კი. დაცული მეწარმეა ქვეყნის ძლიერების ქვაკუთხედი. მეწარმე კი დაცული უნდა იყოს ინსტიტუციონალურად და არა ხელისუფალის პირადი შეხედულებებისა და ახლობლობის მიხედვით. ხელისუფლებამ მეწარმე უნდა დაიცვას თავისუფალი და პატიოსანი კონკურენტული გარემოს შექმნისა და შენარჩუნების უზრუნველყოფით;
მესამე – კულტურა და მეცნიერება, ეროვნული და პოლიტიკური ოპტიმიზმის საფუძველი. სწორედ ოპტიმიზმი სჭირდება ნიჰილიზმით, პესიმიზმითა და სიძულვილით გაჯერებულ ქართულ სივრცეს.
მეოთხე – ქართული სოფელი, როგორც ქვეყნის უძველესი კულტურული ფენომენი.
საქართველოს სჭირდება ხელისუფლება, რომელიც ზემოთ აღნიშნული ოთხი პრიორიტეტული მიმართულების საერთო–სახალხო განხილვის საფუძველზე შეიმუშავებს პროგრამას გარე სამყაროსთან ურთიერთობისა – ქართული ინტელექტითა და ქართული ბიზნესით, ამ სიტყვის ყველაზე მაღალი, ფილოსოფიური გაგებით.
მომავლის საქართველოსათვის
- ჩვენ გვინდა არა მსოფლიო გლობალურ პროცესებთან დაპირისპირება, არამედ მისი ანალიზი, ამ პროცესებში გააზრებულად მონაწილეობა და არა სხვისი კარნახით, რაც მთავარია – თვითმყოფადობის შენარჩუნება
- ჩვენ გვინდა არა უბრალოდ სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობა – დაკარგული ეროვნული თვითმყოფადობით, როგორც ამას სხვადასხვა სექტანტური ჯგუფები და ქვეყანაში მათი მხარდამჭერები გვკარნახობენ, არამედ რეალურად ეროვნული და სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობა
- ჩვენ გვინდა ფიქრი არა მხოლოდ საკუთარ თავზე, არამედ მოქმედება და ცხოვრება პრინციპით: „მშვიდობა და სიძლიერე შინ და გარეთ“
- ჩვენ გვინდა, რომ საქართველოს პარლამენტში, ზოგადად ხელისუფლებაში წარმომადგენლები ჰყავდეს არა მარტო საქართველოს რეგიონებს, არამედ, საზღვარგარეთის ქვეყნებში ისტორიულად, თუ ბედის უკუღმართობით, საკუთარი თავისა და ოჯახის გადასარჩენად გადახვეწილ საქართველოს მოქალაქე თანამემამულეებს – ისე, როგორც ეს ხდება ევროპის დემოკრატიულ ქვეყნებში.
- ჩვენ გვინდა სამყაროსთან ურთიერთობა ინტელექტითა და ბიზნესით, მაგრამ შენარჩუნებული თვითმყოფადობით.
- ჩვენ გვინდა, რომ საქართველოს გეოგრაფიული მდებარეობა ვაქციოთ პოლიტიკად, როგორც ეს დიდმა დავით აღმაშენებელმა შეძლო და შევცვალოთ პარტიებისა და პოლიტიკოსების მიერ ხელისუფლებისათვის ბრძოლის მთავარ პრინციპად დამკვიდრებული, პრაქტიკულად, ქვეყნის დამანგრეველი მოდელი – საქართველო ზესახელმწიფოთა ინტერესების დაპირისპირების ადგილი (სწორედ ადგილად გვთვლიან, რაც ძალიან სამწუხაროა). ჩვენი ამოცანაა, საქართველო გადავაქციოთ ქართულ სახელმწიფოებრივ ინტერესზე სხვა სახელმწიფოთა, მათ შორის, ზესახელმწიფოთა ინტერესების ზედდების ქვეყნად.
ყველაფერი ეს რთულია და ძნელზე ძნელი, მაგრამ შესაძლებელი.
ჩვენ ვემიჯნებით ყოველგვარ დაპირისპირებას და პოლიტიკური სიძულვილით სავსე, პოლიტიკურ სამთავროებად დაყოფილ ქვეყანაში საქმიანობის მთავარ მიმართულებად მოქმედებათა ჰარმონიზაციას მივიჩნევთ და ამასვე ვუსურვებდით ქვეყნის ხელისუფლებას, ოპოზიციას, მედიასა და არასამთავრობო ორგანიზაციებს. ეს, მართლაც, საშური საქმეა. დაპირისპირება სუსტების მოგონილია, თანამშრომლობის ჰარმონიზაცია – მხოლოდ ძლიერთ ხელეწიფებათ.
ჩვენი პოზიცია უცვლელია: დაპირისპირებით და ზიზღით სავსე პოლიტიკური სივრცე სათნოებით და სიყვარულით უნდა შეიცვალოს, კონფრონტაცია პრინციპულობამ უნდა შეცვალოს… ჩვენ ჰარმონიზაციის რთულ და ძნელ გზას ვირჩევთ.
ჩვენ ასე ვხედავთ ქვეყნის მომავალს და ამისთვის მთავარია არა პარტიათა საარჩევნო კოალიციები, არამედ მათი თანამშრომლობა „ეროვნული თანხმობის პარლამენტისათვის“, პიროვნებათა პარლამენტისათვის, განსხვავებულთა ერთობის პარლამენტისათვის.
მიგვაჩნია, რომ პარტიებს მიღმა გაცილებით მეტია ქვეყნისთვის საჭირო პროფესიონალი პოლიტიკოსი, ვინც ხელისუფლებაში ყოფნის დროს შეინარჩუნა წესიერება და პატიოსნება, კორუფციის ეპოქაშიც კი გაუძლო ყოველგვარ ცდუნებას და, რაც მთავარია, ოპოზიციაში ყოფნის დროს არ გაბოროტდა და კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი, სწამს და სჯერა, რომ არ შეიძლება პოლიტიკის ბიზნესად ქცევა, ხელისუფლებაში ბიზნესინტერესებით ყოფნა.
ჩვენ, გვჭირდება თანამშრომლობა არა პოლიტიკური ფრაქციების შექმნისათვის, არამედ პოლიტიკური პარტიების შეკრება მრგვალ მაგიდასთან, აღიარება იმისა, რომ ქვეყნის დღევანდელი და ხალხის გაუსაძლისი მდგომარეობა სწორედ პოლიტიკოსებისა და პოლიტიკური პარტიების ბრალია; აღიარება იმისა, რომ ამ წლებმა ჩვენში სერიოზულად გააჩინა ზნეობის დეფიციტი და არაერთი ზნეობრივი პროფესიონალი პოლიტიკოსი გარიყა. აღიარება იმისა, რომ პარტიებს გარეთ გაცილებით მეტია ქვეყნისთვის მომართული, ძლიერი პოლიტიკოსი, ვინემ პარტიებში… ჩვენი ამოცანაა, ვიფიქროთ ასეთი ადამიანების პარლამენტზე…
ჩვენ მივმართავთ პოლიტიკური პარტიებს ასეთი თანამშრომლობის თაობაზე.
ჩვენ, ასეთი პოზიციით ვერთვებით საარჩევნო პროცესში. ჩვენი მთავარი დოკუმენტი იქნება ერთი მხრივ, ქვეყნის პოტენციალის ანალიზი, მეორე მხრივ, ქვეყანაში არსებული მდგომარეობის მეცნიერული ანალიზი და რაც მთავარია, პროგრამა – ასეთ ვითარებაში მყოფ ქვეყანაში როგორ ავამოქმედოთ მისი პოტენციალი.
V კონკრეტული წინადადებები მოქმედებისათვის
- ყველგან იყვნენ სახელმწიფოებრივად მოაზროვნე პოლიტიკოსები და ზნეობრივი ადამიანები. ზვიად გამსახურდიას გარემოცვაშიც, ედუარდ შევარდნაძის პერიოდის პარლამენტებშიც, ასლან აბაშიძესთანაც, მიხეილ სააკაშვილთანაც, ბიძინა ივანიშვილთანაც დღევანდელ ხელისუფლებაშიც.
ჩვენი ამოცანაა, საზოგადოებასთან ურთიერთობაში შევძლოთ ასეთი ადამიანების სახელისუფლებო არენაზე გამოსვლა.
- ჩვენ ვსწავლობთ და ვაანალიზებთ ცნობილი მოღვაწეების – მეცნიერთა, ხელოვანთა, პედაგოგთა, ექიმთა , სპორტსმენთა მოსაზრებებს, ქვეყანაში შექმნილ მდგომარეობასთან დაკავშირებით. უკვე გვაქვს ძალიან სერიოზული ინფორმაცია, რომელსაც ეტაპობრივად წარმოვუდგენთ საზოგადოებას, ჩვენ გვინდა ვიცოდეთ მათი მოსაზრებები, თუ ვინ არიან ის პოლიტიკოსები, რომელთა გარეშე მათ ვერ წარმოუდგენიათ საქართველოს პარლამენტი.
- ჩვენი პოზიცია პრინციპულია: იმის გათვალისწინებით, რომ ამომრჩეველთა თითქმის ნახევარზე მეტი გასულია ქვეყნის გარეთ და ეს ის ადამიანები არიან, ვისაც დიდწილად უნდა ვუმადლოდეთ, რომ თუნდაც უარეს მდგომარეობაში არ ვართ – მიგვაჩნია, რომ მათ უნდა ჰქონდეთ საშუალება საქართველოს პარლამენტში ჰყავდეთ თავისი წარმომადგენლები. დიდი მუშაობა გავწიეთ, მოვიძიეთ ისეთი ადამიანები, რომლებსაც კარგი ურთიერთობა აქვთ იმ ქვეყნების მოსახლეობასთანაც, ხელისუფლებასთანაც და დიასპორაში დიდი ავტორიტეტით სარგებლობენ. ეს პროცესი გრძელდება. მასში ჩართვა ყველას შეუძლია.
- კონგრესის მთავარი დოკუმენტები გავუგზავნეთ პოლიტიკურ პარტიებს. რადგან მიგვაჩნდა და დღესაც ამ აზრზე ვართ, ურთიერთკომპრომისებით შევძლებთ ეროვნული თანხმობის, ხალხის ნდობით აღჭურვილი პარლამენტის ფორმირებას. ეს დიდი ქართული გამარჯვება იქნებოდა .სრული უყურადღებობა ყველასგან, გარდა პოლიტიკური პარტია „თეთრებისა“. ეს მეტყველებს, რომ ქვეყანაში პოლიტიკური კულტურა მკვდარია.
იმედს არ ვკარგავთ. ამ დოკუმენტის გამოქვეყნებით კიდევ ერთხელ მივმართავთ მათ თანამშრომლობისათვის და აქვე ვაქვეყნებთ იმ წერილის ტექსტს, რომელიც თვენახევრის წინ ერთხელ უკვე გავუგზავნეთ პოლიტიკურ პარტიებს.
- ჩვენ გამოვაქვეყნეთ მიმართვა განსაკუთრებული პოზიციით. რომლის მიზანია არჩევნების სამართლიან გარემოში ჩატარება. აქაც უყურადღებობა და იგნორირება. ჩვენ ამ წერილს კვლავ ვაქვეყნებთ, ხალხმა იცოდეს ჩვენი პოზიცია და თავად განსაჯოს , ვის ეშინია არჩევნების სამართლიანად ჩატარების
დასკვნის სახით
იმედი გვაქვს რომ დიდგორობის დღეს გამოქვეყნებული ეს დოკუმენტები ხალხსაც და ხელისუფლებასაც ბევრ რამეზე დააფიქრებს. ჩვენც სერიოზული დასკვნების გაკეთების საშუალებას მოგვცემს გამოქვეყნების შემდგომი პერიოდი. მოსაზრებებს ყოველ პარასკევს ვამცნობთ საზოგადოებას.
მეცნიერთა საინიციატივო ჯგუფის პოზიცია ურყევია: ჩვენ ამ საკითხებს არ მოვეშვებით და არც იმას ვამბობთ, რომ ჩვენ ვართ სიმართლის საბოლოო ინსტანცია, მაგრამ თანამშრომლობა საჭიროა, დისკუსია აუცილებელია.
ფაქტი ერთია, რჩება შთაბეჭდილება, რომ ქვეყნის ინტელექტუალური, გეოგრაფიული, ეკონომიკური პოტენციალის, ადამიანური და ბუნებრივი რესურსების მოქმედებაში მოყვანის კანონზომიერებას, ლოგიკას არ ექვემდებარება არც ხელისუფლების ქმედებები, არც პოლიტიკური ძალების, არც ამერიკის შეერთებული შტატების, არც რუსეთის , არც ევროკავშირის ქმედებები საქართველოში. ჩვენ ვფიქრობთ, რომ ეს ქმედებები კონკრეტულ პოლიტიკურ ჯგუფებზეა გათვლილი და არა საქართველოზე და მის მოსახლეობაზე, არა ქვეყნის გარეთ მცხოვრებ ჩვენს თანამემამულეებზე.
მილიარდობით დოლარის დახმარებები მივიღეთ გარედან, კოლოსალურ მასშტაბებს აღწევს აღებული სესხების მოცულობა – შესაბამისი შედეგი არ ჩანს.
მთელი მსოფლიოსათვის ინტელექტისა და მიწის ქვეყნად წოდებული საქართველო, ბუნებრივი რესურსებით მდიდარი საქართველო, მიდიოდეს მხოლოდ ტურიზმის გზით, როგორც ეს დღეს ხდება – დანაშაულია.
ფულის დარიგების პოლიტიკამ პროგრესი გააჩერა ქვეყანაში. ჩვენი ანალიზით, ვერც ერთმა ხელისუფლებამ ქვეყნის პოტენციალის მეათედიც კი ვერ მოიყვანა მოქმედებაში. მოსახლეობის აბსოლუტური უმრავლესობა ან ცუდად, ან შიმშილის ზღვარზე ცხოვრობს. ქვეყანაში შექმნილია არაპროგნოზირებადი სიტუაცია.
ჩვენ ვფიქრობთ, რომ ასე გაგრძელება აღარ შეიძლება. მოქმედების დროა.
ქვეყანას სჭირდება განვითარების ხანგრძლივ პერიოდზე გათვლილი მეცნიერული პროგრამა…. ქვეყანას სჭირდება განვითარების ბიუჯეტი, 25 წელია, ყველა ხელისუფლების მიერ ხალხის სატყუარად შემოგდებული სოციალური ბიუჯეტის ნაცვლად.
დავიწყოთ პარლამენტით.
დღეს საქართველოს სჭირდება:
- პიროვნებათა პარლამენტი.
- არა მოლაპარაკეთა, არა სოციალურ დემაგოგთა, არამედ კანონშემოქმედთა პარლამენტი
- არა ურაპატრიოტთა და არა გლობალისტთა, არამედ ქართული ცნობიერების პლანეტარულად მოაზროვნე პოლიტიკოსთა პარლამენტი
- არა გარედან მართვად პარტიათა და პოლიტიკოსთა , არამედ ქვეყნის ინტერესების, ქვეყნის მოსახლეობის მსახური პარლამენტი.
- არა ბელადების და ფულიან მაგნატთა პოლიტიკური გემოვნებით დაკომპლექტებული საარჩევნო სიები და პარლამენტი, არამედ ღონიერი აზროვნების პოლიტიკოსთა პარლამენტი (ღონიერი აზროვნების პოლიტიკოსები პარტიებს გარეთ უფრო არიან, ვიდრე პარტიებში).
დღეს საქართველოს სჭირდება ისეთი ხელისუფლება და ოპოზიცია, ისეთი მედია და არასამთავრობო სექტორი, რომელიც ჭკუას კი არ ასწავლის ხალხს (ეს მისგან უნდა ისწავლონ), არამედ ემსახურება მას – ხალხს, ქვეყნის ჭეშმარიტ პატრონს!
ქართული, მხოლოდ ქართული გზა ! ქვეყნის გადარჩენის სხვა გზა არ არსებობს – ქვეყანა ერის ბუნებიდან გამომდინარე უნდა იმართებოდეს!
ყალბი და არაქართულია ქვეყნის გარეთ მხსნელის ძებნა. .. გარეთ მხოლოდ მეგობრები უნდა ვეძებოთ და არა პატრონები. საქართველოს მსახური ცუდი ხელისუფლებაც კი ათასგზის სჯობს გარედან მართულ და გარედან ნაქებ–ნადიდებ ხელისუფალთ!
დავიხსნათ თავი გარედან 25-წლიანი მართვისაგან. ავირჩიოთ განათლებულ და რწმენით სავსე ადამიანთა ხელისუფლება.
ჩვენ დღეს ამ დიდ ქართულ პროცესს ვიწყებთ. ქართული არასდროს ნიშნავდა ჩაკეტილობას. ქართული ყოველთვის იყო ნაზიარები ზოგადკაცობრიულთან.
ჩვენ ვიწყებთ დიდ ქართულ პროცესს და მთავარია, არ დავივიწყოთ და მუდამ გვახსოვდეს, რომ დუმილი დღეს ქვეყნის ღალატის, საკუთარი ღირსების დაკარგვის ტოლფასია!
გენიალურად თქვა მსოფლიოში აღიარებულმა მეცნიერმა, „განწყობის თეორიის“ ფუძემდებელმა, დიმიტრი უზნაძემ: “… გლახები და მონები იმიტომ კი არ ვართ, რომ ღატაკნი ვართ, არამედ ღატაკნი მიტომ ვართ, რომ გლახები და მონები გახლავართ!“
მხოლოდ ღირსეულ ადამიანებს შეუძლიათ დიდი მომავლის საქართველოს შექმნა!
ნუ ვტირით და ნუ ვწუწუნებთ. საქართველო სავსეა ასეთი ადამიანებით, საქართველოს უდიდესი პოტენციალის ადამიანები ჰყავს როგორც ქვეყნის შიგნით, ასევე ქვეყნის გარეთ და ეს დაადასტურა ყოველთა ქართველთა, საქართველოს შვილთა, საქართველოს მეგობართა მსოფლიო კონგრესის მზადების განვლილმა ეტაპმა. ამას ადასტურებს მეცნიერთა საინიციატივო ჯგუფის შეხვედრები საქართველოს რეგიონებში – ქალაქებსა და რაიონებში.
სწორედ რომ ამ მოქმედების დაწყების დროა!
